Ein-de-lijk is het zover! Wij gaan naar het orkestgebouw in Utrecht voor Broer!

De dubbeldeksbus staat klaar. TK 3 zit beneden en TK 1 en 2 zitten boven. Een paar papa’s en mama’s gaan ook gezellig mee! De bus brengt ons naar Utrecht. Iedereen heeft er onwijs veel zin in om Ketim en Raban weer terug bij elkaar te zien komen.

• 

• 

• 

We stappen uit de bus en lopen een kort stukje onder begeleiding van een klaar-over. Hij leidt ons naar het orkestgebouw.

Daar aangekomen hangen we onze jassen netjes aan de kapstok en lopen we door deur 6. Onze monden vallen tegelijkertijd open! Wat een grote zaal zeg?! En het aller mooiste van alles is: Wij zitten vooraan!

• 

• 

• 

• 

• 

Maar we zijn niet de enige. Andere Taalscholen komen ook allemaal naar Utrecht. Daar is het wachten nu op. Ondertussen zien sommige kinderen bekende gezichten. Gezichten die ons vroeger les hebben gegeven of waarmee we in de klas hebben gezeten. Zelfs gezichten waarmee we in het vliegtuig hebben gezeten! Wauw! Daar zijn we even stil van.

• 

• 

Dan loopt de zaal helemaal vol. Heel veel kinderen die, net als ons, Ketim en Raban, willen zien!

Ineens wordt het licht gedimd. Het wordt donker in de zaal. Er komen mensen net gekleed in deftige pakken en jurken het podium op met instrumenten. De dirigent telt af. De show gaat beginnen!

Ketim komt het podium op en de hele zaal begint te juichen! Het is fantastisch om dit mee te maken! Alle liedjes komen voorbij en alle liedjes worden met volle borst meegezongen! Ketim legt uit dat ze bij elkaar moeten komen omdat hun oom het orkestgebouw aan Ketim en Raban na laat. Als ze het niet samen doen, zal het orkestgebouw verdwijnen! Maar zal Raban nog steeds langskomen?

• 

• 

• 

Jazeker! Raban komt niet veel later ook het podium op, compleet verrast door onze enthousiasme. Ketim en Raban praten voor het eerst in tijden weer met elkaar. En dat gaat niet zo gemakkelijk. Tot boosheid, koppigheid, huilend, vechtend, namen noemend, scheldend en schreeuwend aan toe gaat het heen en weer tussen de twee. Dan uiteindelijk wordt de ruzie opgelost met behulp van de dirigent van het orkest! De twee knuffelen eindelijk, vergeten het verleden en besluiten samen het orkestgebouw te runnen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Nog één laatste denderende applaus van alle kinderen en ze gaan van podium. Wij lopen terug naar de kapstok en trekken onze jassen weer aan. Er staat een lekkere lunchpakket voor ons klaar! Snel terug naar de bus en we gaan weer vlug richting Amsterdam. We hebben al onze energie in deze dag gestopt. Iedereen is moe.

Op school ruimen we nog eventjes de klas op en zien we daar onze papa’s en mama’s weer ons op te wachten. Wat hebben we het leuk gehad vandaag! Deze dag en de liedjes vergeten we niet gauw meer!